Zasada ekwipotencjalności – to jedna z postulowanych przez Karla Lashleya, badacza zajmującego się zagadnieniem engramów (fizycznych reprezentacji śladów pamięciowych), zasada funkcjonowania układu nerwowego. Zasada ekwipotencjalności mówi, że wszystkie części kory mózgowej w równym stopniu uczestniczą w złożonych zachowaniach, takich jak uczenie się, zaś każda część kory mózgowej może zostać zastąpiona przez inną. Warto jednak zauważyć, że następcy Lashleya w badaniach nad uczeniem się doszli do wniosków, że jego postulaty opierały się na błędnych założeniach, gdyż engramy wcale nie muszą dotyczyć wyłącznie obszaru kory mózgowej, a ponadto różne rodzaje pamięci nie muszą mieć takiego samego podłoża fizjologicznego.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 390