Amfetamina – to substancja psychoaktywna, stymulant zwiększający wydzielanie dopaminy w mózgu. Amfetamina odwraca działanie transportera dopaminy, przez co komórka wydziela dopaminę zamiast ją wychwytywać. Blokuje także synapsy hamujące wydzielanie dopaminy. Amfetamina powoduje w związku z tym dyfuzję dopaminy z synapsy szybciej, niż jest w stanie ją wytworzyć komórka presynaptyczna, a nadmiar dopaminy w szczelinie synaptycznej pobudza autoreceptory w zakończeniu presynaptycznym, gdzie uruchamiając mechanizm ujemnego sprzężenia zwrotnego przyczynia się do hamowania dalszego wydzielania dopaminy. Te efekty składają się na efekt „zjazdu”, czyli stanu depresyjnego następującego w kilka godzin po zażyciu amfetaminy. Amfetamina powoduje także rozwój tolerancji na jej efekty – im dłużej jest stosowana, tym słabszy efekt na wydzielanie dopaminy wywiera. Amfetamina ze względu na umożliwienie poprawy koncentracji jest stosowana w leczeniu ADHD w dawkach niższych niż rekreacyjne. Poza tym jest możliwe jest jej zastosowanie w zminimalizowaniu szkody wynikłej z diaschizy, czyli obniżonej aktywności neuronów ocalałych po uszkodzeniu mózgu. Amfetamina pod wpływem przedłużonego zażywania lub zażywania w zbyt wysokich dawkach może indukować przejściowe stany psychotyczne.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 454, 222-223, 129, 133, 478, 485, 487