Atrakcyjnośc interpersonalna – jest to pozytywna postawa w stosunku do drugiego człowieka. Atrakcyjność interpersonalna dzieli się na dwa składniki: sympatię, czyli lubienie i chęć przebywania z daną osobą oraz szacunek, czyli podziw i znaczenie przypisywane opiniom danej osoby. Atrakcyjnośc interpesonalna jest tłumaczona w obrębie kilku teorii. Teoria nagród i kar zakłada, że bardziej lubimy te osoby, które są skojarzone z większą liczbą zdarzeń przyjemnych i mniejszą nieprzyjemnych. Teoria zgodności zakłada, że bardziej lubimy osoby o podobnych poglądach i te, w którymi jesteśmy w jakiś sposób powiązani (tworzymy wspólną jednostkę poznawczą). Prócz podobieństwa atrakcyjność interpersonalna osoby wyznacza także to jak często ją spotykamy – ludzi często spotykanych lubimy bardziej – oraz posiadane przez nią zalety.

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str. 278-286