Awersyjne warunkowanie – technika warunkowania sprawczego, któej celem jest skojarzenie niepożądanego zachowania z nieprzyjemnym bodźcem, a więc i wyeliminowanie uprzednio istniejącego, przyjemnego skojarzenia. Wynikiem zastosowania warunkowania awersyjnego jest skłonność jednostki do unikania nieprzyjemnego bodźca. Takie warunkowanie występuje również w formie pozostałości ewolucyjnej: jednostka odczuwa wstręt na widok pokarmu, który kiedyś wywował u niej nieprzyjemne zatrucie. Wyuczona awersja do smaku może być wyjątkowo odporna na wygaszanie, i ze względu na swój szczególny charakter jest często stosowana w leczniu alkoholizmu. W tym przypadku metoda polega na rozpuszczeniu w alkoholu środka wywołującego intensywne nudności.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 370-371.