Badania kliniczne – rodzaj warunków badawczych, gdzie koncentracja badającego jest skierowana na intensywną pracę z jednostką. Studia przypadków i inne szczegółowe obserwacje pozwalają na późniejsze skonstruowanie kolejnych teorii o bardziej ogólnej strukturze. Od badań eksperymentalnych odróżnia je między innymi dążenie do obserwacji badanych w warunkach możliwie zbliżonych do naturalnych, względa zgoda na spontaniczny rozwój wydarzeń w trakcie badania oraz badanie niewielkiej grupy osób.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 37 – 40.