Badania podłużne – badanie podłużne, inaczej longitudinalne, polega na wykonaniu przynajmniej dwukrotnego pomiaru na tej samej próbie badanych, w odstępie dłuższego czasu. Mają charakter całościowy, a pozyskanie informacji na temat szerokiego zakesu zmiennych umożliwia precyzyjną obserwację zachodzących zmian. Wykorzystanie badań podłużnych w psychologii pozwala między innymi na określenie  poziomu determinacji biologicznej danego zachowania, oszacowania wpływu różnic indywidualnych czy wyodrębniania uniwersalnych struktur, takich jak fazy rozwojowe. Trudności związane z prowadzeniem badań longitudinalnych wynikają z ich czasochłonności (projekt badawczy trwa od kilku do kilkudziesięciu lat) oraz komplikacji technicznych powiązanych z koniecznością pracy w dużych zespołach badawczych, najczęściej koordynowanych przez instytucje akademickie. W ramach projektów longitudinalnych stosuje się zróżnicowane techniki badawcze, od ankiet, kwestionariuszy i samoopisów, po studia idiograficzne i procedury eksperymentalne.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 161.