Bodziec warunkowy – w warunkowaniu klasycznym (pawłowowskim) taki rodzaj bodźca, który będąc uprzednio neutralnym bądź skojarzonym z inną reakcją, zaczyna być wskutek regularnego poprzedzania bodźca bezwarunkowego rozpoznawany jako sygnalizujący konieczność uruchomienia reakcji warunkowej. Przykładem może być dźwięk dzwonka, pojawiający się zaraz przed widokiem lub zapachem jedzenia zaprezentowanym głodnemu organizmowi. Po kilku próbach organizm zaczyna reagować ślinieniem się, spowodowanym pobudzeniem łaknienia, na dźwięk dzwonka, któremu nie towarzyszy widok lub zapach jedzenia. Bodziec waunkowy oznaczamy jako „BW” lub „CS”.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 366, 368.