Choroba Huntingtona – nazywana także pląsawicą Huntingtona to ciężka choroba neurologiczna. Choroba Huntingtona dotyka jedną na 10 tysięcy osób w samych Stanach Zjednoczonych. Pierwsze objawy to drgawki ramion, później pojawiają się skurcze trważy, a zasięg drżenia rozszerza się, przechodząc w końcu w wicie się i skręcanie całego ciała. Z czasem choroba Huntingtona coraz bardziej utrudnia chodzenie, mówienie i inne ruchy dowolne, u pacjentów pogarszają się także zdolności uczenia się (w tym nabywania sprawności ruchowych). Pojawia się także depresja, lęk, halucynacje i urojenia, nadużywanie alkoholu i zaburzenia seksualne. Choroba Huntingtona powoduje uszkodzenia tkanki mózgowej – jądra ogoniastego, skorupy, gałki bladej i kory mózgowej. Postępujące zaburzenia w końcu prowadzą do śmierci, brak jest także skutecznej metody leczenia. Znany jest natomiast czynnik genetyczny warunkujący wystąpienie choroby Huntingtona – jest to dominujący gen autosomalny, który powoduje nieprawidłowości strukturalne białka huntingtyny, tak że oddziałowuje ono szkodliwie na ośrodkowy układ nerwowy.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 254-255