Choroba Parkinsona – to zaburzenie ruchowe o podłożu neurologicznym, którego objawy to sztywność, drżenie mięśniowe, spowolnienie ruchowe i trudności z inicjowaniem czynności ruchowych oraz umysłowych. Choroba Parkinsona we wczesnym etapach często współwystępuje z depresją i ujawnieniem się deficytów pamięci oraz myślenia, które najprawdopodobniej są częścią samej choroby.  Przyczyną parkinsonizmu jest obumieranie neuronów, szczególnie w obszarze istoty czarnej, wysyłąjącej aksony wydzielające dopaminę do jądra ogoniastego i skorupy, co powoduje osłabienie wpływu dopaminy w tych obszarach i w efekcie osłąbienie pobudzenia kory mózgowej. Nie jest znana jednoznaczna przyczyna występowania choroby Parkinsona. Naukowcy zidentyfikowali kilka genów powiązanych ze zwiększonym ryzykiem zapadalności na chorobę, wskazuje się także na wpływ czynników środowiskowych, w tym substancji toksycznych. Palenie papierosów i spożywanie napojów z kofeiną zmniejszają ryzyko zachorowalności na chorobę Parkinsona. W leczeniu stosuje się L-dopę, antyutleniacze, leki działające na receptory dopaminy, blokujące glutaminian, neurotrofiny, leki ograniczające apoptozę ocalałych neuronów, stymulację gałki bladej prądem i operacyjne uszkadzanie gałi bladej lub części wzgórza.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 249-253