Cielsesne zaburzenia dysmorficzne – Zaburzenie, w którym pacjent ma przekonanie (o charakterze idei nadwartościowych) że część jego ciała jest zdeformowana lub cechuje ją nieprawidłowy wygląd. Nie ma ono charakteru urojeniowego ani fobicznego. Pacjent przekonany o konieczności zmiany wyglądu (nosa, piersi, narządów płciowych, etc.) często żąda zabiegów medycznych, a po uzyskaniu ich nie odczuwa satysfakcji. Chorzy charakteryzują się słabym wglądem, a ich zaabsorbowanie wyimaginowanymi wadami może mieć poważne konsekwencje kliniczne i prowadzić do społecznego wycofania. Szczególnym przypadkiem jest dysmorfia mięśniowa, dotykająca głównie mężczyzn, w której pacjent czuje, że jego ciało jest zbyt małe i niedostatecznie muskularne. Jednocześnie pacjent jest w stanie przyjąć do wiadomości, że inni postrzegają jego ciało w odmienny sposób.

James Morrison: DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 229-232.