Dopamina – jeden z neurotransmiterów o istotnym znaczeniu dla funkcjonowania człowieka, wywierający wpyw na jego zachowanie, poziom pobudzenia, reakcje emocjonalne, i tak dalej. Dopamina pozwala organizmowi sterować wzmocnieniami i przyjemnością. Niedobór dopaminy występuje w chorobie Parkinsona, a jej nadmiar prawdopodobnie jest związany z istnieniem schizofrenii. Wydzielanie dopaminy jest ściśle powiązane z systemem nagrody: jej wyrzut poprawia samopoczucie i jest motywatorem do powtarzania działań, które do niego doprowadziły. Mechanizm ten jest powiązany z powstawaniem uzależnienia od substancji manipulujących poziomem dopaminy, np. od od kokainy. Kiedy substancja przestaje działać, poziom dopaminy gwałtowie spada, domagając się ponownego wprowadzenia substancji do ustroju. Badania na zwierzętach (Hamer, 1997) pokazały, że osobniki są gotowe wykonywać trudne zadania, jeśli prowadzą one do uzyskania nagrody w postaci dopaminy. I ludzie i zwierzęta przyjmują substancje, zwiększające poziom tego neuroprzekaźnika. Zbyt mała ilość dopaminy powoduje uczucie spięcia, lęku i ospałości, za to nadmiar działa pobudzająco, odhamowująco i zwiększa skłonność do impulsywnych zachowań.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 349-350, 353.