DSM 5 –Klasyfikacja Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego DSM 5. Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, DSM). DSM 5 to najnowsza edycja klasyfikacji , piąta, która została wydana w 2012 roku. Pierwsza edycja DSM ukazała się w 1952 roku. Podręcznik zawiera aktualne kryteria diagnostyczne, opisy zaburzeń psychicznych oraz zachowania, a także wytyczne co do jednakowego zestawu pojęć i języka z zakresu psychopatologii, wszystko to w celu możliwie wypracowania optymalnej trafności diagnozy różnicowej i skuteczności leczenia. DSM 5 w przeciwieństwie do poprzedniej klasyfikacji DSM IV zrezygnowało z klasyfikacji wieloosiowej. Proces diagnostyczny przy użyciu klasyfikacji obejmuje kolejno rozpoznanie objawów klinicznych i samego zaburzenia, ocenienie jego głębokości i przebiegu, odróżnienie ewentualnych objawów związanych z zażywanymi lekami, a także rozważyć występowanie więcej niż jednego zaburzenia, bądź postawienia diagnozy tymczasowej. Zalecane jest używanie przy tym różnych narzędzi badawczych, takich jak rozmowa kliniczna, obserwacja, eksperyment i kwestionariusz kliniczny.

DSM 5 – sekcja III

Klasyfikacja DSM 5 oprócz sekcji II, czyli prezentacji klas i typów zaburzeń psychicznych zawiera także sekcję III, w której przedstawiono wybrane narzędzia i techniki badawcze zorientowane na diagnozę przy uwzględnieniu kontekstu socjokulturowego, a także przedstawiono hybrydowo-dymensjonalno-kategorialny model zaburzeń osobowości. Wyodrębniono w nim osobowości specyficzne (antyspołeczna, borderline, unikająca, narcystyczna, obsesyjno-kompulsywna, schizotypowa) i niespecyficzne zaburzenia.

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, str. 72-76