Dysleksja – to zaburzenie zdolności czytania, występujące u osoby bez zaburzeń widzenia, czy upośledzenia innych funkcji intelektualnych. Dysleksja częściej dotyka chłopców, najprawdopodobniej ma podłoże genetyczne, choć nie jest zależna od jednego genu. Dotyka ona częściej ludzi posługujących się takimi językami jak angielski – w dużą liczbą wyjątków w pisowni, niż np. włoski, gdzie pisownia jest czysto fonetyczna. Dysleksja jest powiązana z pewnymi nieznacznymi zmianami anatomicznymi mózgu, jak chociażby bardziej symetryczna budowa półkul mózgowych, czy słabsze połączenie obszarów korowych. Jako że czytanie to skomplikowany proces, nie istnieje jedna hipoteza czy opis jednego mechanizmu, który pasowałby do wszystkich przypadków zaburzenia. Dysleksja jest łączona m.in. ze słabą aktywnością kanału wielkokomórkowego w układzie wzrokowym, nieznacznym upośledzeniem słuchu, przekształcaniem informacji wzrokowej na słuchową, czy z różnicami w przebiegu procesów uwagowych.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 445-447