Dysocjacyjne zaburzenia ruchu i czucia – Zaburzenia, które polegają na zaniku czucia skórnego lub możliwości wykonywania ruchów dowolnych. Objawy te nie są uzasadnione obecnością choroby fizycznej i często odzwierciedlają jedynie przekonanie pacjenta o przebiegu danej choroby. Może ono nie być zgodne chociażby z regułami anatomicznym. Zazwyczaj zaburzenie tego typu niesie za sobą poboczne korzyści, na przykład możliwość realizacji potrzeby zależności lub uniknięcia sytuacji konfliktowej. Czasem można je rozpoznać po nieproporcjonalnej do wagi objawów, spokojnej akceptacji choroby. Istnieje duże ryzyko pomylenia go z początkami stwardnienia rozsianego czy zaburzeń neurologicznych, a symulacja jest trudna do rozpoznania. Może przejawiać się w postaci utraty władzy nad kończyną, jej drżeniem czy utratą ostrości wzroku.

 

„ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy Kliniczne i wskazówki diagnostyczne.”s. 136-138 Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” Instytut Psychiatrii i Neurologii Kraków-Warszawa