Dysocjacyjne zaburzenia tożsamości – Zaburzenie, w którym u pacjenta występują przynajmniej dwie tożsamości, jednak liczba ta może sięgać nawet dwustu. Tożsamości mogą być ściśle określone, posiadać dokładne charakterystyki, imiona i nazwiska, mogą również być ogólnymi, stereotypowymi określeniami. Mogą różnić się wiekiem, płcią i nie być podobnymi do pacjenta, a także wiedzieć wzajemnie o swoim istnieniu. W interakcji z otoczeniem w danym momencie uczestniczy jednak tylko jedna z nich, a jej pojawienie się najczęściej jest wywołane przez stresujące przeżycie. Zmiany osobowości z jednej na drugą mogą wywoływać ubytki w pamięci autobiograficznej. Pacjent nie musi być świadom tego, że zjawisko to odbiega od normy. Szczególnym przypadkiem są zjawiska nazywane przez pacjentów owładnięciem, często związane z praktykami religijnymi, a powszechność jego występowania jest zmienna w zależności od kontekstu kulturowego.

 

James Morrison: DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 272-273.