Efekt odstępu

Efekt odstępu
Efekt odstępu, to zjawisko kognitywne, w którym rozprowadzanie informacji, których można się nauczyć w czasie, w skrócie, przerwane sesje badawcze prowadzi do lepszej długoterminowej retencji niż ciągłe sesje masowane. Innymi słowy, praktyka rozproszona jest bardziej korzystna niż praktyka masowa. Na przykład uczeń przygotowujący się do egzaminu ze słownictwa hiszpańskiego w czwartek zapamiętałby więcej, studiując pary hiszpańsko-angielskie podczas krótkich sesji (np. Po 1 godzinie) w kolejnych dniach poprzedzających (np. Poniedziałek, wtorek i środa) niż przez studium wkuwania na jedną sesję w jeden dzień. Efekt rozstawienia został wykazany za pomocą szerokiego zakresu paradygmatów uczenia się, materiałów i uczestników, ale dokładne mechanizmy leżące u jego podstaw pozostają niejasne. Zaproponowano różne wyjaśnienia, takie jak teoria konsolidacji, która proponuje, aby ludzie zauważyli powtórzenia przedmiotów i stworzyli drugą reprezentację przedmiotu, gdy ponownie go spotkają; niedostateczna teoria przetwarzania, która sugeruje, że ludzie zwracają większą uwagę na rozmieszczone w odstępach powtórzenia elementu, ponieważ element nie jest więc tak aktywny w pamięci; teoria zmienności kodowania, która sugeruje, że informacje kontekstowe przechowywane z elementem zmieniają się w czasie, tak że większa różnorodność informacji jest przechowywana z prezentacjami w odstępach, co skutkuje wieloma (lub silniejszymi) trasami pobierania; oraz teorię wyszukiwania w fazie badań, która stwierdza, że ​​ludzie zauważają powtórzenia przedmiotów i odzyskują wcześniejszą prezentację przedmiotu, gdy ponownie go spotkają. Zwany także efektem praktyki rozproszonej. Efekt odstępu