Egotyzm atrybucyjny – jest jedną z form deformacji procesu atrybucji. Egotyzm atrybucyjny to tendencja do wyjaśniania własnych zachowań w pochlebny dla siebie sposób. Własne sukcesy są szczególnie chętnie wyjaśniane czynnikami wewnętrznymi (takimi jak cechy charakteru), a własne porażki – czynnikami sytuacyjnymi. Przypisywanie sobie zasług za sukcesy wydaje się bardziej konsekwentną tendencją – w przypadku porażek częściej ludzie nieco częściej są skłonni uznać, że wina za nie wynikała z czynników wewnętrznych. Z tego powodu podejrzewa się, że egotyzm atrybucyjny dotyczy nie tylko motywu związanego z samooceną, ale także mechanizmu zgodności-niezgodności – w sytuacji gdy nie zdajemy egzaminu, po którym wcześniej spodziewamy się, że będzie trudny, łatwiej jest nam przyjąć odpowiedzialność za poniesoną porażkę niż w sytuacji w której porażka nie jest oczekiwana.

Literatura:

Wojciszke, B. (2011,2012) Psychologia społeczna, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa; str. 138-139