Epizod depresyjny – Zaburzenie o zróżnicowanym nasileniu, charakteryzujące się obniżonym nastrojem, utratą energii, sił, zainteresowań, z charakterystyczną męczliwością i silnym przygnębieniem. Pojawiają się zaburzenia snu, apetytu, masy ciała, myśli samobójcze, zaburzona koncentracja, a przede wszystkim pesymistyczne myślenie, uczucie beznadziei i niska samoocena. Przebieg jest istotnie zróżnicowany osobniczo. Może podlegać zmianom z dnia na dzień, jednak diagnozuje się go zazwyczaj po czasie trwania nie krótszym niż 2 tygodnie. Objawy najczęściej nasilają się rano. Epizod depresyjny często uwidacznia uprzednio istniejące lęki, fobie, uzależnienia od substancji lub hipochondrię. Istnieje możliwość wystąpienia samouszkodzeń, zachowań parasamobójczych lub samobójstwa. Pomimo istniejącego w tej grupie zaburzeń podziału na łagodne, umiarkowane i ciężkie, rozróżnienie to dotyczy tylko pierwszego epizodu. Każdy kolejny uprawnia do diagnozy zaburzenia depresyjnego nawracającego. W epizodzie łagodnym objawy nie muszą osiągać pełnego nasilenia oraz utrudniają, ale nie uniemożliwiają wykonywania codziennych obowiązków. W epizodzie umiarkowanym niektóre objawy osiągają pełne nasilenie, lub spektrum objawów o niepełnym nasileniu jest szerokie, a chory ma znaczne problemy w wykonywaniu codziennych czynności prywatnych i zawodowych. W ciężkim epizodzie chory nie jest w stanie wykonywać czynności domowych i zawodowych, a zahamowanie poprzedza distres lub pobudzenie. Niekiedy pojawiają się objawy psychotyczne, takie jak osłupienie, urojenia i omamy.

 

„ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy Kliniczne i wskazówki diagnostyczne.”s.107-111 Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” Instytut Psychiatrii i Neurologii Kraków-Warszawa