Epizod maniakalny – Pojedynczy epizod, w którym pojawiają się objawy maniakalne. Może być uznany za część choroby dwubiegunowej, jeśli w przeszłości występowały inne epizody afektywne. Epizod hipomanii charakteryzuje się mniejszym stopniem nasilenia objawów maniakalnych, które jednak są uporczywe i przewlekłe. Wzmożony nastrój trwa co najmniej kilka dni i przejawia się zwiększoną aktywnością towarzyską, dobrym samopoczuciem, gadatliwością, zmożoną potrzebą snu i zwiększonym popędem seksualnym. Towarzyszy im często rozkojarzenie, zarozumiałość, zaburzenia koncentracji i rozdrażnienie. Objawy te zazwyczaj nie powodują wykluczenia z życia społecznego, ale wpływają na codzienne funkcjonowanie.

Pełna mania może przebiegać z objawami psychotycznymi lub bez nich. W przypadku epizodu manii bez objawów psychotycznych wzmożony nastrój nie jest adekwatny do sytuacji. Sądy są przesadnie optymistyczne, uznane kulturowo zahamowania w kontaktach towarzyskich zniesione, samoocena zawyżona, a wzmożona energia i aktywność znacznie utrudniają funkcjonowanie. Pojawia się skłonność do impulsywnych decyzji, ekscentrycznych zachowań, wydawania pieniędzy. Często towarzyszy temu drażliwość lub agresja. Epizod maniakalny tego typu trwa przynajmniej tydzień i uniemożliwia choremu normalne funkcjonowanie. Z kolei w manii z objawami psychotycznymi, drażliwość i podejrzliwość mogą wyewoluować w urojenia prześladowcze, a podwyższona samoocena przekształcić się w urojenia wielkościowe. Pacjent może doprowadzić do poważnego zaniedbania organizmu i wykazywać tendencję do przemocy. Urojenia zazwyczaj charakteryzuje treść wielkościowa lub religijna.

 

„ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy Kliniczne i wskazówki diagnostyczne.” s. 102-104 Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” Instytut Psychiatrii i Neurologii Kraków-Warszawa