Hamowanie oboczne – to zjawisko związane z funkcjonowaniem siatkówki – wyostrzaniem kontrastów, aby możliwe było wyraźniejsze dostrzeżenie granic. Hamowanie oboczne polega na osłabieniu aktywności neuronu przez aktywność neuronów sąsiadujących. Światło padające na powierzchnię siatkówki powoduje największe pobudzenie komórek od wewnętrznej strony siatkówki, a najsłabsze komórek przylegających do zewnętrznej krawędzi obszaru naświetlenia – w ten sposób hamowanie oboczne podkreśla widoczność granic pomiędzy obiektami w polu widzenia.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 160-162