Hipomania – Tak zwany epizod hipomaniakalny przypomina w budowie epizod maniakalny, jednak jego objawy mają mniejszą intensywność; u pewnej grupy pacjentów nieleczony epizod hipomaniakalny może rozwinąć się w manię. Występuje zarówno w zaburzeniu dwubiegunowym typu I, jak i II. Oprócz podobnej do tej występującej w manii euforii, w epizodzie hipomaniakalnym może pojawić się znaczna drażliwość, a często wylewność. Jest on w istotny sposób odmienny od stanu, który można u danego pacjenta opisać jako niedepresyjny; trwa minimum 4 dni. Pacjent jest podatny na rozpraszanie, nie odczuwa potrzeby snu, doświadcza gonitwy myśli, ma problem z realistyczną oceną sytuacji i otoczenia, jego postawa ma charakter wielkościowy, a gadatliwości towarzyszy ogólne pobudzenie i chęć działania. Nie występuje psychoza, ale zmiany są na tyle istotne, że zauważalne przez otoczenie i utrudniają funkcjonowanie. Epizod hipomaniakalny nie jest wywołany nadużywaniem substancji psychoaktywnych.

James Morrison: DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 137 – 140.