Hipoteza aktywacji i syntezy – to koncepcja powstawania marzeń sennych. Hipoteza aktywacji i syntezy zakłada, że marzenia senne powstają na bazie spontanicznej aktywności w obszarze mostu – związanego z falami PGO – pobudzającymi niektóre partie kory. Kora z kolei łączy te przypadkowe sygnały ze sobą, interpretując je jako sumę informacji i kompilując w możliwie sensowną całość. Hipoteza aktywacji i syntezy tym zasadniczo różni się od teorii np. Freuda, który zakładał, że mózg aktywnie zniekształca treści, z których powstają sny – według tej teorii jest wręcz przeciwnie – mózg stara się stworzyć sensowną całość z informacji przypadkowych i zniekształconych. Hipoteza aktywacji i syntezy tłumaczy m.in. silne emocjonalne zabarwienie snów (pobudzenie ciała migdałowatego) czy słabą pamięć w snach (związaną z brakiem aktywności większości kory przedczołowej).  Hipoteza aktywacji i syntezy spotkała się z pewnymi zarzutami ze strony środowiska badawczego, np. okazuje się, że osoby z uszkodzeniami mostu dalej mają marzenia senne. Ponadto zarzuty stawiane są wobec niekonsekwencji niektórych wyjaśnień tej teorii.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 288