Hipoteza neurorozwojowa schizofrenii – to koncepcja upatrująca przyczyn schizofrenii w nieprawidłowym pre- i neonatalnym (przed urodzeniem i w okresie noworodkowym) rozwoju układu nerwowego, co miałoby prowadzić do niewielkich zaburzeń neurotanatomicznych i w konsekwencji do poważnych zaburzeń zachowania. Hipoteza neurorozwojowa schizofrenii wiąże się z poglądem, że stresujące doświadczenia mogą co prawda nasilać objawy, a wsparcie społeczne łagodzić, to mimo tego same czynniki środowiskowe nie wystarczają do wywołania schizofrenii. Schizofrenia jest powiązana z problemami na początku bądź w połowie ciąży, m.in. nieprawidłową dietą matki, konfliktem serologicznym czy z tzw. efektem pory urodzenia, czyli nieznacznie  podwyższonym prawdopodobieństwem zachorowania na schizofrenię u osób urodzonych zimą. Hipoteza neurorozwojowa schizofrenii podkreśla także niewielkie zmiany rozwojowe u chorych na schizofrenię w obrębie kory przedczołowej, skroniowej oraz hipokampa, szczególnie w lewej półkuli. Chorzy na schizofrenię mają mniejszą aktywność w lewej półkuli i częściej są leworęczni. Powolne dojrzewanie kory przedczołowej wyjaśniałoby to, że pomimo uszkodzeń występujących na wczesnych etapach rozwojowych choroba najczęściej diagnozowana jest po dwudziestym roku życia pacjenta. Hipoteza neurorozwojowa opiera się na licznych badaniach, nie jest jednak jeszcze ugruntowana i wymaga dalszej weryfikacji.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 481-484