Hipoteza pamięci konstrukcyjnej – została sformułowana przez Johna Bransforda, Johna Barclaya i Jeffreya Franksa. Hipoteza pamięci konstrukcyjnej opiera się na założeniu, że człowiek ucząc się zapamiętuje raczej konstrukcje niż konkretne zdarzenia. Proces przypominania byłby przywoływaniem takiej konstrukcji i wyprowadzaniem winosków, zgodnie z przyjętymi założeniami. Może to prowadzić do zniekształcenia faktów lub nawet pamiętania rzeczy, które w rzeczywistości nie miały miejsca. Hipoteza pamięci konstrukcyjnej zakłada, że nowa informacja może osłabić i zastąpić stary ślad pamięciowy, przez co możliwe jest powstawanie fałszywej pamięci.

Literatura:

Falkowski, A., Tyszka, T. (2009) Psychologia zachowań konsumenckich, GWP, Gdańsk; str. 80, 82