Id – w klasycznym, strukturalnym modelu freudowskiej psychoanalizy, jeden z aspektów ludzkiego funkcjonowania, będący źródłem każdej energii popędowej. Fundamentem struktury id są przede wszystkim pierwotne instynkty – życia i śmierci, seksualny i agresji – produkujące energię niezbędną do codziennego funkcjonowania jednostki. Struktura id kieruje się tzw. zasadą przyjemności, to znaczy dąży do natychmiastowego osiągnięcia satysfakcji, rozładowania napięcia i wykluczenia bólu. Działa w sposób nielogiczny i często destrukcyjny, omijając granice etyczne i estetyczne. Satysfakcjonująca gratyfikacja id może odbyć się nie tylko w rzeczywistości jednostki, ale i za pośrednictwem jej wyobraźni. Id jest pierwotną bazą do rozwoju ego i superego; działa kierując się subiektywną perspektywą. Jest ściśle związane z reakcjami fizjologicznymi organizmu, ponieważ stanowi element biologicznej sfery życia jednostki. Ponadto steruje procesem pierwotnym i czynnościami odruchowymi.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2011, s. 84