Id
We freudowskiej teorii rozwoju człowieka jedna z trzech instancji stanowiących warstwy
osobowości i pełniących funkcję motywacyjno-regulacyjną, oraz ze względu na związek z
popędami biologicznymi, umożliwiających organizmowi zaspokojenie jego potrzeb oraz
przedłużenie gatunku. Id jako podstawowa warstwa osobowości ma charakter pierwotnie
dziedziczny. Działając w zgodzie z hedonistyczną zasadą przyjemności, id kieruje zachowaniem
dziecka przez pierwsze 8 miesięcy jego życia. Popędy id będą w przyszłości moderowane w celu
dostosowania ich do wymogów środowiska zewętrznego za pomocą instancji ego. Id pozostaje w
niekończącym się konflikcie z pozostałymi instacjami, a więc z ego i superego. W trakcie fazy
oralnej zachowanie dziecka jest w pełni kontrolowane przez id; wyciszenie tej warstwy następuje
dopiero w fazie latencji.
Trempała Janusz, Psychologia rozwoju człowieka, podręcznik akademicki, Warszawa:
Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 73-75, 77, 365, 367