„Ja” wg teorii osobowości Carla Rogersa – pojęcie strukturalne, pełniące kluczową rolę w fenomenologicznej teorii osobowości Carla Rogersa. „Ja” jest tym elementem indywidualnego pola fenomenologicznego, które jednostka identyfikuje z samym sobą; zachowuje ono stały i zintegrowany charakter, jednocześnie podlegając dynamicznym zmianom. Stanowi zintegrowany układ spostrzeżeń dostępny świadomości, nie jest jednak nadrzędną instancją o decyzyjnej mocy. Pojęcie to jest związane z tak zwanym „Ja idealnym”, odzwierciedlającym pragnienie jednostki związane z pożądną strukturą „Ja”.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 175-176.