Kompleks Edypa – to nazwa konfliktu w relacji trójstronnej pomiędzy rodzicami, a dzieckiem, który według psychoanalizy ma być przeżywany przez dziecko w fazie fallicznej (3-5 r.ż.). Kompleks Edypa swoją nazwę wywodzi od mitu o Edypie – tragicznym bohaterze, który nieświadomy swoich poczynań zabił swojego ojca i poślubił matkę. W wersji przedstawionej przez Zygmunta Freuda, kompleks Edypa polega na kierowaniu przez dziecko pragnień seksualnych w stosunku do rodzica płci przeciwnej, dążenia do nawiązania takiej relacji i pragnienia śmierci bądź zniknięcia rodzica tej samej płci. Kompleks Edypa może być rozwiązany w sposób negatywny bądź pozytywny. W negatywne rozstrzygnięcie miało prowadzić do wykształcenia się orientacji homoseksualnej, z kolei pozytywne do wykształcenia się heteroseksualnej orientacji oraz poczucia tożsamości. Istnieją również postfreudowskie wyjaśnienia kompleksu Edypa, jak na przykład to zaproponowane przez H. Leowalda. Leowald dostrzega w kompleksie Edypa przejaw pragnienia emancypacji wyrażanej przez dziecko – chęć obalenia autorytetu rodziców jako „stwórców” i dążenia do swojej indywidualnej tożsamości.

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, str. 108