Koncepcja lojalności i obligacji – znana także jako kontekstualna terapia rodzin. Koncepcja lojalności i obligacji została stworzona przez Ivana Boszormenyi-Nagya i współpracowników jako teoria transgeneracyjna w nurcie psychoterapii systemowej. Prócz podejścia systemowego koncepcja lojalności i obligacji zawiera także elementy z teorii relacji z obiektem i egzystencjalizmu. Według tego modelu, wydarzenia z przeszłości wpływają na teraźniejsze funkcjonowanie jednostki oraz całego systemu poprzez sieć lojalności. Lojalność jest tu rozumiana jako uwewnętrznione przez jednostkę oczekiwania, zasady i polecenia, do których jest ona świadomie bądź nieświadomie zobowiązana. Lojalność jest silnym mechanizmem wiążącym, podtrzymuje ciągłość rodziny. Zachowania destrukcyjne i autodestrukcyjne dzieci mogą wynikać z niesprawiedliwych i nadmiernych wymagań rodziców, co prowadzi do konstruowania sieci lojalności, które są wewnętrznie sprzeczne – niemożliwe do zrealizowania przez dziecko. Ponadto koncepcja lojalności i obligacji skupia się na takich zagadnieniach jak dziedzictwo (przenoszenie systemu oczekiwań pomiędzy pokoleniami), sprawiedliwość i etyka relacji w rodzinie czy parentyfikacji (przekazanie dziecku roli rodzica).

Koncepcja lojalności i obligacji – cele terapeutyczne.

Terapia kontekstualna jako główny cel stawia sobie pracę z zaufaniem w relacjach pomiędzy członkami rodziny, wzmacnianie dialogu, szczególnie na temat zobowiąń i oczekiwań pomiędzy członkami, co ma prowadzić do przywrócenia sprawiedliwości i etyki w relacjach.

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, str. 183-184