Konformizm – to dostosowywanie swoich opinii i zachowań pod wpływem innych ludzi. Konformizm wiąże się z wpływem normatywnym grupy społecznej – w każdej grupie istnieją mniej lub bardziej formalne zasady, co do których dostosowanie się jest potrzebne dla istnienia i jednolitości wewnątrz grupy. Konformizm może mieć charakter zewnętrzny – kiedy osoba upodabnia się do innych zachowaniem, ukrywając jednocześnie swoje odmienne zdanie na dany temat – lub wewnętrzny, gdy podporządkowanie się innym wynika z przekonania, że mają oni rację. Przyczyny rozwoju stereotypów i uprzedzeń wielu badaczy dopatruje się w zachowaniach konformistycznych. Na siłę konformizmu w grupie wpływa jej jednomyślność (lub rozbicie tej jednomyślności), odczuwane poczucie ważności i prestiżowości grupy, jakiej osoba ma się podporządkować, a także sprawa, jakiej dotyczą naciski grupy (to, o ile mamy ugruntowaną własną opinię na ten temat i na ile jesteśmy przekonani o jej słuszności). Uznaje się, że konformizm ma raczej charakter sytuacyjny – w mniejszym stopniu zależy od cech osobowości człowieka.

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str. 74, 249-251