Lęk przed śmiercią – wynika u ludzi z połączenia zdolności do autorefleksji i myślenia abstrakcyjnego, co powoduje wysnucie wniosku o nieuchronności śmierci. Lęk przed śmiercią jest silnie demotywujący. Wynika z tego bardzo silna potrzeba radzenia sobie z nim. Teoria opanowywania trwogi zakłada dwa powszechne występujące sposoby – światopogląd oraz dążenie do wysokiej samooceny. W pierwszym przypadku światopogląd daje ludziom perspektywę unieśmiertelnienia albo poprzez wkład do kultury, albo poprzez wiarę w istnienie jakiejś formy życia pozagrobowego. Lęk przed śmiercią jest najbardziej pierwotnym, prototypowym rodzajem lęku.

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str. 163