Miastenia – to choroba autoimmunologiczna (a więc taka, w której układ odpornościowy organizmu wytwarza przeciwciała atakujące własne tkanki), w której dochodzi do deficytu acetylocholiny lub jej receptorów w mięśniach. Miastenia prowadzi do poważnych upośledzeń ruchu. Co roku umierają na nią 2-3 osób na 100 tys. Osób powyżej 75 r.ż. . Miastenia objawia się męczliwością i coraz większym osłabieniem mięśni szkieletowych. Znaczny spadek receptorów acetylocholiny powoduje, że te receptory które przetrwają potrzebują maksymalnego stężenia neuroprzekaźnika dla poprawnego funkcjonowania. Po kilku wyładowaniach neuronu pod rząd wydziela się coraz mniejsza ilość acetylocholiny, co nie stanowi problemu u zdrowych osób, ale u chorych na miastenię nawet niewielki spadek ilości neurotransmittera jest zauważalny. Miastenia jest leczona lekami immunosupresyjnymi (osłabiającymi funkcjonowanie układu odpornościowego, co wiąże się również z negatywnymi efektami tej formy terapii), a także lekami hamującymi cholinesterazę – enzym rozkładający acetylocholinę. Ta metoda też nie jest wolna od wad – zbyt wysokie stężenie acetylocholiny jest równie szkodliwe co jej niedobór, dlatego dawka leku musi być dobierana bardzo ostrożnie.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 229-230