Model systemu energetycznego – fundamentalny dla ujęcia psychoanalitycznego schemat, za pomocą którego dokonuje się opisu jednostki. Model inspirowany teoriami z zakresu XIX-wiecznej fizyki zakłada, że człowiek jest systemem przepływu energii, która porusza się w prawidłowy, swobodny sposób, bądź ulega zniekształceniu czy stłumieniu. Energia ta jest produkowana przez podstawowe instynkty: popęd seksualny i agresji. Zgodnie z zasadą zachowania energii, represjonowany popęd musi zostać zsublimowamy, np. poprzez działania artystyczne. System energetyczny ma skończoną objętość, a więc energia wykorzystana do jednych celów nie może zostać ponownie wykorzystana do realizacji innych.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2011, s. 88-91