Myślenie realistyczne – jest – obok myślenia autystycznego – jednym z dwóch rodzajów myślenia, skategoryzowanym przez Davida Berlyne w 1969 roku. Myślenie realistyczne bierze pod uwagę zasady funkcjonujące w fizycznej rzeczywistości, a jego cechą charakterystyczną jest ukierunkowanie na osiągnięcie określonego celu. Najczęściej jest nim rozwiązanie problemu, także zdefiniowanie problemu, ocena rozwiąń (myślenie krytyczne), udowodnienie twierdzenia.

Literatura:

„Psychologia poznawcza”, E. Nęcka, J. Orzechowski, B. Szymura, str. 426