Napad paniki  – Zjawisko, podczas którego osoba doświadcza doznań ze strony układu sercowo-naczyniowego i oddechowego, którym towarzyszy silne poczucie, że za chwilę nastąpi coś złego. Pojawia się nagle, trwając maksymalnie pół godziny i szybko osiągając maksymalne natężenie. Występują znacznie częściej u kobiet, dotykając co najmniej raz 30 procent wszystkich dorosłych ludzi. Ich leczenie jest często łatwe, a nieleczenie może prowadzić do poważniejszych zaburzeń. Jeśli pojawiają się jako zdarzenie izolowane, nie dają podstaw do stawiania diagnozy. Mogą zostać wyzwolone przez określone sytuacje lub być niespodziewane; czasami maskują objawy innych dolegliwości, jak zawał serca. Patologicznym napadom paniki mogą towarzyszyć fobie, PTSD, zaburzenia psychotyczne i zaburzenia nastroju; mogą także być wywołane zażyciem substancji psychoaktywnej lub manifestacją choroby somatycznej. Do objawów należą: zmiany rytmu pracy serca, duszności, drętwienie, ból w klatce piersiowej, uczucie gorąca, dreszcze, zawroty głowy, drżenie, nudności, pocenie się. Pacjent podejmuje nieskuteczne próby zapobieżenia kolejnym napadom.

James Morrison: DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 195-198.