Neuroprzekaźniki – (także: neurotransmitery) to związki chemiczne, uwalniane przez neuro w synapsie. Neuroprzekaźniki stanowią główne medium komunikacji w przypadku większości neuronów (tylko nieliczne przekazują sobie bezpośrednio impulsy elektryczne, większość używa do tego związków chemicznych). Mają one zróżnicowaną budowę, należą do nich m.in. aminokwasy, peptydy, monoaminy, puryny i gazy (np. tlenek azotu). Neuroprzekaźniki są aktywują receptory w komórkach postsynaptycznych, te które dobrze zna współczesna nauka posiadają więcej niż jeden typ receptora z którym wchodzą w interakcję. Sposób w jaki działają receptory w połączeniu z neuroprzekaźnikami może być dwojaki – w przypadku działania jonotropowego mamy do czynienia z niemal natychmiastowym otwarciem kanału jonowego pod wpływem przyłączenia neuroprzekaźnika, zaś w przypadku działania metabotropowego uruchamiane są sekwencje metaboliczne w komórce postsynaptycznej, co powoduje wolniejszy, ale też i dłużej utrzymujący się efekt. Neuroprzekaźniki można podzielić na te o działaniu hamującym, jak i te o działaniu pobudzającym w zależności od tego, jaki wpływ wywierają na komórkę postsynaptyczną.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str.   61-67 i in.