Nieplanowane kupowanie impulsywne – są to zakupy nieplanowane, stojące często w sprzeczności z założeniem o maksymalizacji użyteczności. Badania przeprowadzone przez Wilkie (1994) w USA wykazały, że nieplanowane kupowanie impulsywne jest wręcz raczej regułą niż wyjątkiem – przeważająca większość zakupów konsumenckich nie była wcześniej planowana. Nieplanowane kupowanie impulsywne odnosi się szczególnie do przypadku, gdy konsument nie planował zakupu, ale zrobił go pod wpływem impulsu. Zachowania tego typu można opisywać na schemacie bodziec – reakcja raczej niż na zasadzie procesu wyboru. Impuls ma charakter nagły, może pojawić się nieoczekiwanie w domu, w sklepie, czy na widok produktu, towarzyszy mu zaś przymus, konieczność natychmiastowego nabycia produktu – jego intensywność może wahać się od nieznacznej, aż po długo utrzymującą się obsesję. Nieplanowane kupowanie impulsywne związane jest także z faktem, że generalnie wolimy coś otrzymać od razu, niż na to czekać. Obiekty kupowane impulsywnie cechuje żądanie dużej kompensacji za odroczenie – co decyduje o impulsywnym dokonywaniu zakupu. Nieplanowane kupowanie impulsywne jest charakterystyczne dla osób skłonnych do bezrefleksyjnego podejmowania decyzji, choć często jest uzależnione od zabiegów marketingowych.

Literatura:

Falkowski, A., Tyszka, T. (2009) Psychologia zachowań konsumenckich, GWP, Gdańsk; str. 258-260