Oś HPA – to podwzgórze, przysadka mózgowa i kora nadnerczy, opisywana jako funkcjonalna całość. Oś HPA jest aktywowana pod wpływem stresu, odpowiada za długotrwałą reakcję na czynnik stresowy – reaguje wolniej niż np. autonomiczny układ nerwowy. Pobudzenie podwzgórza prowadzi do uwolnienia ACTH przez przedni płat przysadki, co z kolei stymuluje korę nadnerczy do wydzielania kortyzolu – hormonu zwiększającego stężenie cukru we krwi i metabolizm. Umożliwia to utrzymanie długotrwałej aktywności, jednak kosztem obniżonej aktywności układu odpornościowego (chociaż krótkotrwale pobudzona oś HPA przyczynia się do wzrostu aktywności układu immunologicznego).

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 366- 369