Pamięć fałszywych wspomnień – badania wskazują na łatwość, z jaką przychodzi człowiekowi włączanie błędnych informacji do zapisów pamięciowych. Pamięć fałszywych wspomnień odnosi się do takiej sytuacji, w której osoba włącza do wspomnienia wydarzenia element wcześniej tam nieobecny. Zjawisko to tłumaczone jest silnym wzbudzaniem pojęć powiązanych z aktywującymi się podczas odtwarzania wspomnienia, jak również spadkiem efektywności kontroli uwagowej lub monitorinigu – różnicowanie źródeł aktywacji. Badania Hymana (1999) pokazały, że pamięć fałszywych wspomnień nie musi dotyczyć tylko prostych pojęć, ale możliwa też jest implementacja fałszywych wspomnień np. z dzieciństwa, o ile tylko są one zbieżne z realnymi zdarzeniami z przeszłości osoby (nie są jawnie fałszywe). Skuteczność takiej procedury jest jeszcze wyższa, jeżeli zdarzenie jest dopasowane do wiedzy i schematów poznawczych osoby badanej. Sprzyja temu także bogactwo szczegółów fałszywego zdarzenia, wielokrotne rekonstruowanie przebiegu i większy odstęp czasowy między wprowadzeniem fałszywej informacji, a jej wydobyciem.

Literatura:

„Psychologia poznawcza”, E. Nęcka, J. Orzechowski, B. Szymura, str. 412-413