Perspektywa fenomenologicza – perspektywa filozoficzno-badawcza reprezentowana między innymi przez Carla Rogersa (1951), zgodnie z którą indywidualny obraz świata, wynikający ze sposobu postrzegania jednostki jest niepowtarzalny. Wynikające z niego spostrzeżenia tworzą tak zwane pole fenomenologiczne, składające się ze świadomych i nieświadomych elementów. W teorii osobowości Carla Rogersa zakłada się, że badania psychologiczne powinny być przeprowadzane w sposób sprzyjający maksymalnej akumulacji danych z wielu doświadczeń subiektywnych, pozyskanych na przykład z danych klinicznych; praca badawcza nie powinna rozpoczynać się od teoretyzowania w laboratorium.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 174.