Pięcioczynnikowy model osobowości – model osobowości nazywany także „Wielką Piątką”, skonstruowany przez P. Costę i R. McCray’ego, stanowiący kontynuację teorii Catella i Allporta. Wielka Piątka została utworzona na podstawie analizy leksykalnej swobodnych opisów osobowości, która pozwoliła na wyróżnienie pięciu superczynników, będących podstawowymi cechami osobowości. Są nimi następujące wymiary: neurotyczność vs. stałość emocjonalna,  ekstrawersja vs. introwersja, ugodowość vs. antagonizm, sumienność vs. nieukierunkowanie, oraz otwartość na doświadczenie, opisywana na skali wysoki – niski poziom; do nazywania tychże używa się również akronimu OCEAN. Na podstawie tej teorii utworzono inwentarz osobowości NEO-FFI, służący do pomiaru powyższych cech. Przyjmuje się, że powyższe czynniki  są niezależne od rasy, kultury i płci, cechuje je wysoki poziom odziedziczalności, są niezmienne i wpływają na poziom przystosowania jednostki do otoczenia.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 269-275.