Polipsychizm – założenie dotyczące teorii osobowości, według którego ludzki umysł nie jest jednolitą, homogeniczną strukturą, a konglomeratem równoważnych pod względem funkcji, różniących się treściowo i samodzielnych struktur. Teoria wywodzi się z badań P. Janeta nad reprezentacjami drugoplanowych osobowości w nieświadomych automatyzmach; z kolei według W. Jamesa pacjent adaptując się do życia w skomplikowanym środowisku jest zmuszony do wykształcenia wielu osobowości, które powstają wskutek różnorodnych oddziaływań zewnętrznych.

Grzesiuk, H. Suszek „Psychoterapia. Szkoły i Metody. Podręcznik akademicki.” ENETEIA Wydawnictwo Psychologii i Kultury, Warszawa 2011, s. 469 – 474