Prawo specyficznych energii nerwowych – to opisana przez Johannesa Müllera w 1838 prawidłowość dotycząca kodowania sensorycznego. Prawo specyficznych energii nerwowych mówi, że pobudzenie każde nerwu wiąże się z powstaniem specjalnego rodzaju energii, jednoznacznie mu przypisanego. Zatem wszelka aktywność w danym nerwie przenosi jeden i ten sam rodzaj informacji do mózgu – mózg „widzi” aktywność nerwu wzrokowego i „słyszy” aktywność nerwu słuchowego. Prawo specyficznych energii nerwowych można też rozumieć jako zasadę mówiącą, że nerw nie może raz przesłać sygnału odnoszącego się do jednego kanału zmysłowego, a raz do innego. W rzeczywistości nerwy przenoszą tylko jeden komunikat – potencjał czynnościowy. Dopiero mózg w jakiś sposób interpretuje te sygnały jako dźwięki, zapachy itp. . To w jaki dokładnie sposób to robi pozostaje na dzień dzisiejszy nierozstrzygnięte.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str.   144