Prawo Webera – niemiecki psycholog E. Weber posłużył się pojęciem ledwo dostrzegalnej różnicy LDR (z ang. Just noticeable difference) do sformułowania ułamka Webera, podstawy badań psychofizyki klasycznej. Prawo Webera w postaci równania wygląda nastęująco:

∆I/I=k

Gdzie I to wielkość bodźca, zaś ∆I to przyrost wielkości bodźca, wystarczający do stwierdzenia różnicy spostrzeganej wielkości. Aby stwierdzić różnicę, musi ona przekroczyć pewną wartość minimalną – k. Prawo Webera mówi o charakterze skokowym spostrzegania zmysłowego, w żargonie psychofizyków – kwantowym. Jest ono ważne z punktu widzenia marketingu, gdyż zarówno podwyższenie, jak i podwyższenie ceny produktu tylko od pewnego progu będzie zauważalne dla konsumenta, podobnie jak zmiana jego masy lub objętości, co ma znaczenie dla konstruowania strategii marketingowych.

Literatura:

Falkowski, A., Tyszka, T. (2009) Psychologia zachowań konsumenckich, GWP, Gdańsk; str. 20-31