Psychodynamiczna terapia wspierająca – typ terapii psychodynamicznej o charakterze supresyjnym, której celem jest uzyskanie bądź utrzymanie normalnego poziomu funkcjonowania pacjenta, zarówno cierpiącego na zaburzenia psychiczne, jak i zdrowego, ale doświadczającego trudności życiowych. Jej czas trwania obejmuje od kilku dni, do kilku lat. Do stosowanych technik należą między innymi: nawiązana i utrzymana relacja terapeutyczna, przeniesienie, organizacja procesów poznawczych leczonego, tworzenie tzw. otoczenia podtrzymującego, zdefiniowanie mechanizmów obronnych pacjenta oraz jego konfliktów rozwojowych, oraz alternatywne działania, jak i stosowanie farmakoterapii. Warto zauważyć, że terapia tego typu nie opiera się na dawaniu rad, a dokładnym diagnozowaniu i rozumieniu problemów pacjenta, a także wcielaniu w życie technik stricte psychoanalitycznych. Istnieją dokładne wskazania na temat sposobów prowadzenia terapii wspierającej w danych zaburzeniach, choćby depresyjnych.

„Psychoterapia. Szkoły i Metody. Podręcznik Akademicki” L. Hrzesiuk i H. Suszek, Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury Warszawa 2011, s. 170-171