Psychoterapia tańcem i ruchem (DMT) – Dance Movement Therapy to amerykański nurt terapeutyczny, zapoczątkowany w latach 40 XX wieku, wykorzystujący ruch jako wieloaspektowe (działający jako język, sposób wprowadzania zmiany) narzędzie terapeutyczne. Jako rozwijająca się dziedzina, DMT wymaga kontynuacji badań nad swoją skutecznością. W pozytywny sposób wpływa na społeczną, poznawczą i emocjonalną integrację pacjenta, poprzez badanie związku między jego emocjami a ruchem; eksploracja bezpośredniego kontaktu z własnym ciałem stwarza przestrzeń do ekspresji emocji, zrozumienia własnego świata zewnętrznego i nawiązania relacji. Celem psychoterapii tańcem i ruchem jest zmniejszenie objawów choroby lub usunięcie ich. DMT może być szczególnie przydatne w leczeniu pacjentów, którzy mają problem z komunikacją werbalną, a także autystycznych, schizofrenicznych, dzieci lub osób przesadnie intelektualizujących. Terapia w tym nurcie rozpoczyna się seriami ustrukturyzowanych zadań ruchowych; następnie władza nad kierunkiem procesu ruchowego zostaje stopniowo przejęta przez pacjenta aż do momentu, kiedy ruch ten w istotnym stopniu reprezentuje przeżycia wewnątrzpsychiczne, byw zakończyć się wglądem i ewaluacją. Do czynników leczących w DMT zaliczamy synchronię, ekspresję, rytm, witalizację, integrację, spójność, wgląd, uczenie się nowych zachowań i zastosowanie symboliki.

Grzesiuk, H. Suszek „Psychoterapia. Szkoły i Metody. Podręcznik akademicki.” ENETEIA Wydawnictwo Psychologii i Kultury, Warszawa 2011, s. 547-550, 553-559