Receptory smakowe – to zmodyfikowane komórki skóry, których pobudliwe błony komórkowe wydzielają neuroprzekaźniki aktywujące sąsiadujące komórki nerwowe (są więc zbliżone do samych neuronów). Znajdują się w kubkach smakowych wewnątrz brodawek – wybrzuszeń na powierzchni języka. W jednej brodawce może być dziesięć i więcej kubków smakowych, zaś każdy z nich zawiera około 50 komórek receptorowych. Umiejscowienie kubków smakowych na języku jest nieregularne – najwięcej jest ich na krawędzi języka, na jego środku jest ich niewiele bądź nie ma ich wcale. Receptory smakowe występują w pięciu typach, odpowiadających pięciu smakom: słodki, słony, gorzki, kwaśny i umami. Ulegają one adaptacji, to jest osłabieniu reaktywności receptora po wcześniejszym kontakcie a aktywującą go substancją. Pomiędzy nimi występuje także adaptacja krzyżowa – osłabienie reakcji na jeden smak pod wpływem innego. Receptory smakowe złuszczają się i ulegają wymianie: średni czas życia pojedynczej komórki wynosi 10 do 14 dni.

Literatura:

Kalat, James W. (2006) Wydawnictwo naukowe PWN, str. 209-211