Reminescencja – jest zjawiskiem wzrostu odtworzenia zapamiętanego materiału, bez konieczności dodatkowego uczenia się go. Reminescencja to w rzeczywistości trzy efekty empiryczne, możliwe że każdy o różnych mechanizmach poznawczych. Proces uczenia się materiału inicjuje proces konsolidacji śladów pamięciowych. Korzystne rozłożenie w nauki w czasie oraz powtórki wydaje się wpływać na wzrost poziomu odpamiętywania. Reminescencja dotyczy także szczególnego aspektu pamięci epizodycznej – ludzie w starszym wieku zaczynają mieć lepszą pamięć wydarzeń ze swojej młodości.  Dotyczy to także pamięci semantycznej. Podejrzewa się, że przyczyna tego zjawiska może leżeć w zmianie warunkow otoczenia i sposobu korzystania z pamięci u tych osób. Mniejsza ilość wydarzeń przełomowych czy niespodziewanych powoduje, że ludzie starsi więcej wspominają wydarzenia minione, co przekłada się na zdolność do ich lepszego odpamiętywania.

 

Literatura:

„Psychologia poznawcza”, E. Nęcka, J. Orzechowski, B. Szymura, str. 400-403