Samoaktualizacja – określenie wywodzące się z teorii osobowości Rogersa, używane do opisu pewnej naturalnej, przyrodzonej tendencji ludzi dążenia do rozwoju i realizowania własnego potencjału. Teoria Rogersa wyklucza motywacyjną rolę popędów, upatrując całej motywacji jednostki, jej tendencji i dążeń, właśnie w skłonności do samoaktualizacji. Samoaktualizacja oznacza także rozwój w kierunku od struktury prostej do skomplikowanej i wielowymiarowej, sztywnej do elastycznej i ekspresyjnej, oraz zależnej do autonomicznej. Rogers nie opracował systemu do pomiaru motywu samoaktualizacji.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 182-183.