Schizofrenia heberfeniczna – Typ schizofrenii, pojawiającej się u osób w wieku 15 do 25 lat, w którym zaburzenia trwają minimum kilka miesięcy. Oprócz charakterystycznego spłyconego i niedostosowanego (chichotanie, uśmiech) afektu, pojawiają się manieryzmy, brak odpowiedzialności i nieprzewidywalne zachowania. Często towarzyszy im dezorganizacja myślenia, utrata woli, skłonność do izolowania się, hipochondria oraz zniekształcona mowa. Chory na schizofrenię heberfeniczną może zachowywać się wyniośle i być w sposób nienaturalny pochłonięty własną osobą, wcześniej mając skłonność do nieśmiałości i wycofywania się. Pojawiające się ewentualne omamy i urojenia nie są nasilone, jednak zaburzenie cechują niskie rokowania, głównie z powodu postępujących objawów negatywnych.

 

„ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy Kliniczne i wskazówki diagnostyczne.”s. 85-86 Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” Instytut Psychiatrii i Neurologii Kraków-Warszawa